Same same but different

Vorige week zijn we vanuit Thailand met de slowboat naar Luang Prabang gereisd. Deze tocht duurde twee dagen waarvan je zo’n 15 uur op de boot zit met een overnachting in het dorpje Pak Beng. Van te voren hoorden we hele gemengde verhalen over deze lange boottocht, de een vond het een hoogtepunt en de ander vond het vreselijk afzien. We waren in ieder geval wel al op het ergste voorbereid dus het kon eigenlijk alleen maar meevallen. De route over de Mekong was echt prachtig met aan alle kanten ongerepte natuur! Ik heb uren met een muziekje op naar buiten zitten kijken. Af en toe moet je jezelf er wel weer even aan herinneren dat je door een heel bijzonder gebied aan het varen bent want na een aantal uur ben je wel aan het uitzicht gewend. Af en toe stopten we ergens langs de rivier waar een paar kleine hutjes stonden om een lokale bewoner af te zetten, vaak kwam er dan gelijk een groepje kinderen zwaaiend en spetterend de rivier in gerend. Deze mensen leven zo primitief en geïsoleerd van de rest van de wereld midden in de jungle met niet veel meer bezittingen dan de absolute basics. Je merkt dan ook gelijk wel het verschil met het toch wel welvarende Thailand, zeker tijdens onze stop in Pak Beng waar slechts een paar vervallen huisjes stonden en amper straatverlichting was. De boottocht duurde wel lang en was af en toe een beetje afzien, vooral de ronkende motor die open in de boot lag zorgde voor hitte en veel lawaai. Toch had ik deze tocht echt niet willen missen want het is een hele mooie manier om al een deel van het land te zien. Ook hebben we hier weer veel gezellige mensen ontmoet om verder mee te reizen! 

We kwamen s’avonds aan in Luang Prabang en zijn gelijk wat gaan eten met een groepje van de slowboat. Mijn eerste indruk van deze stad was niet heel geweldig want ook hier leek het erg donker, er lag veel troep op straat en er was maar weinig levendigheid. Toch veranderde dit toen we de volgende dag met hetzelfde groepje de stad gingen verkennen. Bij daglicht zag het er al een stuk gezelliger uit en je zag veel van de Franse invloed uit de koloniale tijd, zo waren er ook overal baguettes en croissants verkrijgbaar! Wel lekker voor de afwisseling. We hebben die dag een tempel beklommen van waaruit we super mooi uitzicht hadden over de stad. Het absolute hoogtepunt was voor mij de Kung Si watervallen. De eindeloze splitlevels en het fel blauwe water maakten het tot een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Het nachtleven van Luang Prabang stelt niet zoveel voor en alles sluit voor twaalf uur, behalve de bowlingbaan die iets verder uit het centrum ligt. Bijna iedereen gaat eerst naar Utopia wat wel een hele gezellige plek is om de hele avond te zitten en BeerLao te drinken. Het is heel leuk verlicht en iedereen zit buiten bij elkaar op kussentjes. Vervolgens staan er tientallen tuktuks klaar om iedereen na sluitingstijd naar de bowlingbaan te brengen waar je nog tot laat door kan gaan. Opvallend is dat er naast de bowlingbaan een boogschietbaan is waar heel wat dronken backpackers zich vermaken met een pijl en boog in hun handen. Veiligheid kennen ze in Laos geloof ik niet zo. 

Dat werd ook duidelijk tijdens onze busreis naar Vang Vieng waarbij we zo’n 7 uur als sardientjes in een blik zaten opgestapeld in een lokaal busje. Toen we bij de bus aankwamen zat ie eigenlijk al praktisch vol dus we vroegen ons af hoe dit zou gaan passen en of er niet nog een bus bij zou kunnen komen want we hadden wel al tickets gekocht. Vervolgens loopt de chauffeur de bus in en haalt klapstoeltjes tevoorschijn die het hele gangpad innemen, ik kwam de eerste tien minuten niet bij van het lachen. De wegen waren ook behoorlijk slecht dus we hobbelden maar langzaam over de bergweggetjes. Ja dit was mentaal wel de langste reis tot nu toe, de slowboat was er niks bij.. Eenmaal aangekomen in Vang Vieng kregen we ook nog een zware tropische onweersbui over ons heen, kortom echt een topdag! Gelukkig kwamen we uiteindelijk wel bij een heel fijn hostel waar we onze eigen kamer hadden samen met Lisette, een Nederlands meisje waarmee we verder door Laos reizen. De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan en de omgeving verkend. Vang Vieng staat vooral bekend om het tuben, dan ga je in een rubberband de rivier over waarbij je onderweg wat tussenstops hebt bij wat barretjes. Dit stond voor de volgende dag op het programma maar heb ik helaas moeten missen door mijn eerste  echte Aziatische voedselvergiftiging. Gelukkig was ik er vrij snel weer bovenop maar ik ben sindsdien wel echt panisch met wat ik eet want dit hoef ik zeker geen tweede keer mee te maken. Verder hebben we wel een hele gezellige tijd gehad met iedereen die we hebben leren kennen, heel grappig ook hoe je continu dezelfde mensen weer tegenkomt onderweg.

Na drie dagen zijn we doorgereisd naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Hier blijven we slechts een nachtje waarna we doorvliegen naar... Maleisië! Haha ja een beetje change of plans dit maar we waren aan het kijken voor vluchten naar Cambodja en toen bleek het goedkoper om via Kuala Lumpur te vliegen. En aangezien we nogal voor op schema liggen hebben we de tijd om een klein deel van Maleisië te zien voordat we naar Siem Reap vliegen. We moeten ons wel voorbereiden op wat meer regen want het is hier moesson tijd maar desondanks konden we deze kans gewoon niet laten lopen!